De Hortensialaan dateert van 1927, en op nummer 49 heeft altijd een kruidenierswinkel gezeten. Ik hoorde in ieder geval van kruidenier Banus. En na Banus hadden we De Wolf, die door vooral kinderen ‘Wolfie’ werd genoemd. De winkel was op zaterdag gesloten en op zondag geopend in verband met de sabbat, want De Wolf was Joods.
Het werd ook wel het kleinste warenhuis van de stad genoemd.
Op zondag ging ik als kind altijd met mijn broertjes naar opa en oma, die op Zaagmuldersweg 11 woonden, vlakbij. We kregen daar een kopje thee en lekkere snoepjes en koekjes. En we kochten dan bij Wolfie voor 5 cent brokken massee. Elke woensdagmiddag kregen wij namelijk van papa en mama een stuiver zakgeld. De Wolf trok met paard en wagen door de wijk om zijn waar aan te bieden. Het was maar een klein paardje, zoals ik het mij herinner leek het wel een pony. Daarbij riep hij steeds iets onverstaanbaars om zijn komst aan te kondigen. Mama noemde hem daarom de “tets, tets man” omdat zijn roep daar het meest op leek.
Mijn moeder vertelde me veel later dat De Wolf ook mobiele wasmachinetjes verhuurde. De meeste huishoudens hadden toen nog geen wasmachine. De huurprijs varieerde per dag en op maandag waren ze het duurst en op vrijdag het goedkoopst! Hij leverde de machientjes bij huis af, en haalde ze ook weer op.
Het blijft vaag wanneer de winkel stopte.
In 1988 werd er op het terrein van het gesloopte slachthuis het wijkje Slachthuisstraat gebouwd, waarbij toen de onderdoorgang werd gerealiseerd, en huisnummer 49 dus verdween.
Geboren en getogen Oosterparker Menno Wielinga heeft zich in de winkel verdiept (zie ook de Wijkkrant van december 2020) en heeft de werkgroep ONS (Oosterpark Nooit Saai) benaderd om de passage een naam te geven: ‘Passage De Wolf’. Er zal dan een naambord aan de gevel komen met een tekstje van Menno:
Hier was ooit in de Hortensialaan / De winkel van De Wolf gelegen / Op zondag kochten wij daar snoep / De zaterdag was de joodse rustdag.
De werkgroep heeft het verzoek bij de gemeente ingediend, en die is akkoord. Het wachten is nu op de instemming van de Vereniging van Eigenaren.
Met dank aan Menno Wielinga