Door Petra Beekhuizen Khan
Maar de herfst mag er ook zijn. Veel regen hadden ze voorspeld, wat voor het grondwaterpeil absoluut noodzakelijk is, maar toch waren er tot nu toe gelukkig redelijk wat zonnige momenten en die zijn in de herfst ook superfijn.
Met eenden gaat het over het algemeen, in Nederland, niet heel erg goed. Gelukkig zijn er bij ons een aantal die het is gelukt om jongen te krijgen en te behouden.
Slimme moedereenden die met hun kroost grotendeels verborgen zijn gebleven tot de kuikens groot genoeg waren om niet meer opgegeten te kunnen worden.
De winter komt er dadelijk weer aan. De moeilijkste tijd voor ‘wilde’ dieren.
Wat is er leuker om dan met je kleine kindje eendjes te gaan voeren? (is trouwens in alle jaargetijden leuk ☺). De eendjes helpen de koude periode door te komen, hoe doe je dat eigenlijk? Wij zijn gewend om ze ons oude, overgebleven brood te voeren. Een klein beetje (onbeschimmeld) brood is oké, maar niet de grote hoeveelheden die ik mensen soms zie uitstrooien. Voor mij persoonlijk ook nog eens onhandig, want als ik in het park loop ben ik met mijn hond en die denkt altijd dat zijn ontbijtje of lunch dan wordt geregeld. Weg eendjes.
Maar als het niet goed is brood te geven, wat dan wel? Tarwe en gedroogde haverkorrels bijvoorbeeld. Die kun je speciaal kopen voor onze gevederde vrienden. Of kippenvoer, waar bijvoorbeeld ook nog mais doorheen zit. Met dit soort voedsel ben je niet alleen bezig te zorgen dat het buikje van een eend vol is, maar help je mee ze gezond te houden. En daar gaan we voor toch? Wat zouden onze parken zijn zonder dieren?
Het is weer tijd om rommelige plekjes te maken in je tuin, zodat egeltjes een schuilplaats hebben. Als je deze diertjes wilt voeren kun je kattenvoer en water geven. Dit is geloof ik wel alom bekend. Melk kunnen ze niet verdragen. Wat een lekkernij voor ze is en wat je anders toch weggegooid, zijn de schillen van fruit, bijvoorbeeld van een appel en een peer.
Vroeger waren er in de Oosterparkwijk op vele hoeken winkeltjes. De echte Oosterparkers weten dat nog wel. Je ziet nu vaak nog wel welke panden eigenlijk winkelpanden waren. Mede daarom deed onze wijk denken aan een dorp. Ik stel me voor dat het ook ontmoetingsplekken waren. Ik vind het zelf heel belangrijk dat een wijk veel meer is dan alleen maar huizen.
Aan het Wielewaalplein, voor de kerk zie je de fundamenten van de Michi-Noeki al liggen. Een uit Japan overgewaaid concept. Een ontmoetingsplekje waar je een kop koffie kan drinken en buurtgenoten kunt ontmoeten. In de Gerbrand Bakkerstraat op de hoek bij het Kooyker-plein is een tijdje geleden al een kleine ontmoetingsplek ontstaan. Voor een broodje en thee of koffie en wie weet een goed gesprek. Ontzettend leuk en heel goed voor de verbinding in onze prachtige wijk.