Opeens is het koud. We waren er niet meer aan gewend.
Het was voor de energiekosten wel fijn dat het winterse weer nog even was uitgebleven. Hopelijk zit iedereen er wel warmpjes bij en zo niet, dan hebben we ons wijkcentrum ‘bij van Houten’. Daar is de koffie betaalbaar, het uitzicht mooi en kun je er de komende tijd lange dagen zijn en ‘s avonds voor een klein prijsje een maaltijdsoep eten. Misschien zelfs wel gratis als het gelukt is de juiste potjes aan te boren. Boek mee, spelletjes mee, gezellig samen de winter door!
De milieustraten zijn geweest, zodat iedereen naar containers kon brengen wat niet meer nodig was. Straks fris en opgeruimd het nieuwe jaar in. Voor sommige dingen zijn er echter nog een tweede leven mogelijk. Op de laatste zaterdag van iedere maand is er een Repair Café bij van Houten. Daar zijn mensen die gratis checken of dat leven er nog inzit.
Een fantastisch initiatief mensen, maak er gebruik van!
In de week dat de kou net was ingetreden liep ik met twee wijkbewoonsters en onze honden in het Oosterpark. Opeens zag een van hen een jong egeltje op het gras scharrelen. In oktober/november had dit beestje al in winterslaap moeten zijn. Hij was waarschijnlijk een beetje verward geraakt door het zachte weer.
Ik had handschoenen aan, dus heb ik ‘m opgepakt en onder een struik neergezet, in de hoop dat hij snapte dat hij daar z’n plekje mocht gaan maken.
De eerste Michi-Noeki is uit de grond geplopt. Ik ben benieuwd hoeveel gebruik daar straks van gemaakt gaat worden. Ze zoeken nog gastvrouwen/mannen heb ik gehoord…
Een ontmoetingsplekje. Ook zeker voor de oudere mens, heb ik begrepen, om die mobiel te houden.
Heeft u dat wel eens, dat u boodschappen aan het doen bent en plotseling zo nodig moet…? En dan? Dan is daar straks dat plekje overgewaaid uit Japan, waar je rustig even naar de wc kunt.
Of is de wandeling van huis naar de winkel eigenlijk net iets te ver? Doet u toch even een kopje koffie? Zo kan boodschappen doen een uitje worden. Wie weet heeft u ook nog een leuk gesprek met iemand anders uit de wijk.
Onlangs was ik uitgenodigd om het 5-jarig jubileum van Wender mee te vieren.
Wender? Hoor ik je al denken. Ja, ik wist het ook niet. Er is een naamsverandering geweest al zo’n anderhalf jaar geleden. Kopland, zegt dat je wel iets? Het is het vrouwenopvangcentrum aan de Piet Fransenlaan. Het gebouw bestond vijf jaar.
Normaal gesproken kun je daar niet zomaar naar binnen, dus ik vond het een leuke gelegenheid om eens te gaan kijken.
De architecten waren aanwezig en vertelden wat voor klus het ontwerp was geweest. De opdracht had ongeveer geluid: ‘maak een gebouw dat gesloten is, maar toch openheid uitstraalt’. Het was erg grappig en interessant om te horen hoe ze dat allemaal hadden aangepakt.
Het gebouw moest ook nog eens opgaan in de wijk. Het is allemaal goed gelukt.
Na wat beginperikeltjes met omliggende buren, hoort het gebouw met vrouwen en kinderen erin (en inmiddels ook huisdieren) er helemaal bij.
Het Goudenregenplein is deels op de schop gegaan. Er liggen nu paden van okergele half-verharding. Er is een heuvel met kruipbuis ontstaan en er ligt een grote boomtak waar kinderen op kunnen klimmen. Later worden er nog drie fruitbomen ingezet.
Alles gaat nog bedekt worden met gras en een grasmengsel met bloemetjes.
Het ziet er nu al veelbelovend uit!