Hij was nogal bijzonder.
Hij hield niet van gewoon.
Deed soms de raarste dingen,
hij viel graag uit de toon!
Zocht het in het bijzondere,
aparte en ludieke.
Spectaculaire, af en toe,
opvallend, specifieke!
Genoot van alle aandacht,
die hem werd gegeven.
Ja, je kunt wel zeggen,
een opvallend leven!
En ging alles wat gewoon,
dan was zijn dag bedorven.
Maar … toen hij vijfentachtig was,
is hij “gewoon” gestorven …
Maria Riksten-Brouwer