Jullie herkennen het vast wel.
Ineens kon ik het nergens weer vinden, de kantelwieltjes van de rolstoel die ik mocht lenen en het zendertje van de slagboom van de parkeerplaats achter de flat.
Balen, balen en nog eens balen.
Ik mag wel zeggen dat ik een hoop spullen in huis heb en dat de kans groot is dat het ergens in, achter of onder ligt.
Het overkomt me wel eens vaker, maar zo lang als nu… Nee, niet echt.
Eigenlijk had ik de moed al opgegeven.
Ikzelf ben gelovig, ga naar de kerk en geloof ook dat er meer is tussen hemel en aarde dat dingen stuurt. Iedereen mag daar wat vinden en een menig over hebben. Ik laat iedereen daarin vrij. Ik had ze al eens gevraagd me te helpen, en meestal lukt dat ook, ik geloof erin. Maar eigenlijk is mijn geduld wel eens wat weinig. Deze keer werd het behoorlijk op de proef gesteld. Niet na een dag na 2, 3 of 4 dagen. Nee, zelfs niet na een week, 2 weken. Nee het werden er plusminus 6 weken.
Ik uitgezocht waar de kantel-wieltjes besteld konden worden en gelukkig kon dat in een winkeltje in het UMCG. Zo gezegd, zo gedaan. Ook dat verliep niet vlekkeloos, wachttijd ook een week of 2. En het zendertje bleef ook spoorloos. Nog steeds balen dus. Dit soort dingen gaan onder mijn huid zitten en gaan me beheersen. Echter kreeg ik bericht dat de kantelwieltjes onderweg waren en dat ik binnenkort bericht zou krijgen wanneer ik ze op kon halen.
Ik een appje gestuurd naar de eigenaar van de rolstoel dat de wieltjes binnenkort weer bij de rolstoel zouden komen. Het appje werd beantwoord met o.a. de mededeling dat hij het jammer vond dat ik mijzelf niet wat meer tijd had gegund om wat meer te gaan zoeken.
Deze opmerking gaf een heel bijzonder gevoel. Ja kerel, eigenlijk heb je gelijk.
Een heel bijzonder gevoel van binnen nam bezit van me. Ik loop naar de ruimte waar de koelkast staat, ik kijk links van de deur verplaats een voorwerp en jaaaaa de wieltjes liggen voor het grijpen. Nou ja, krijg nou wat, dacht ik bij mijzelf, en wat ik gewend ben: ik bedank mijn connecties daarboven en om mij heen hartelijk. Wat een heerlijk gevoel. Daarna gelijk een mail naar de leverancier gestuurd en uitgelegd wat er was gebeurd. Deze was zo aardig om de order te annuleren. Ook heel fijn dat er zo gereageerd wordt. Toen dacht ik de volgende dag, tja en het zendertje? Zou die dan ook teruggevonden kunnen worden??? En… Jawel, niet te geloven, in een vakje van mijn rugzak, waar ik tig keren had gekeken, daar lag ie. Pak van mijn hart. Dan kun je niet dankbaar genoeg zijn.
Jullie columnist,
Willem