Van hopeloos koud en nat, naar een hele droge, hete periode. Door de winter is het grondwater wel op peil, maar de bovenlaag van de aarde kurkdroog. Dit betekent dat oppervlakkig wortelende planten het moeilijk kunnen hebben.
Gemaaid gras ziet hier en daar geel van de droogte, maar ons park ziet er grotendeels groen uit. Het maaibeleid werpt nu al zijn vruchten af, want het lijkt erop dat als je het gras laat groeien, de droogte er minder tot geen vat op heeft. Diversiteit is ook een antwoord.
Het is niet alleen hoger gras dat er te zien is, maar er komen ook allerlei soorten bloemen tussendoor groeien, zoals bijvoorbeeld de Pinksterbloem. Wie kent die nog? Een bloemetje met heel lichtroze blaadjes. Ik herinner me die uit mijn jeugd, de velden stonden er vol mee.
Ons park ziet er tegenwoordig wat woest uit. Een beetje als iemand die na jaren besloten heeft zijn haar lang te laten groeien. Veel vinden het leuk staan en sommigen vonden het korte haar leuker. Leuk of niet, een feit is dat we in een periode van klimaatverandering zitten, dat alles erg uit balans is en we daarom iets moeten doen.
Vroeg in het jaar waren er mensen die begonnen te snotteren, omdat er al pollen in de lucht zaten. Door het extreme weer; te nat, te droog, te warm, plotselinge kou, hebben de insecten het heel moeilijk. Er vliegt nauwelijks iets in de lucht.
De Blauwe Sering in onze tuin stond onlangs voluit te bloeien. Een aantal jaren geleden heb ik een filmpje gemaakt van hoe elk bloemetje trilde en zoemde (van geluk, wil ik bijna zeggen) maar dit jaar? Ik was blij als ik drie bijen tegelijk kon ontwaren.
Mensen laten we goed wakker worden of blijven. De natuur steunen en helpen weer in balans te komen, betekent onszelf steunen. We willen onze kinderen dat lekkere sappige appeltje toch mee blijven geven naar school? Sterker nog, we willen overleven toch? De natuur redt het uiteindelijk wel, maar wij?
Ik heb het gevoel dat we ons soms niet genoeg realiseren dat we deel zijn van de kringloop, waarin alles en iedereen belangrijk is en verbonden, ook die kleine vlieg- en kriebelbeestjes die er wel voor zorgen dat de appelboom bestoven wordt. Zonder bestuiving, geen vruchten. De bloemetjes en de bijtjes, het eeuwenoude verhaal. Zo blijft de wereld draaien.
Laten we nog meer bloemen, planten en bomen in de grond zetten, tegels verwijderen, vijvertjes aanleggen, rommelhoekjes maken en insecten hotels ophangen. Als je niet van die beestjes houdt, hou dan in ieder geval van jezelf, want als zij er niet meer zijn gaan wij het ook heel moeilijk krijgen!