Wie zijn of haar oor te luisteren legt naar wat er in mensen omgaat in onze samenleving van vandaag, hoort over eenzaamheid, vervreemding, behoefte aan contact, erkenning en herkenning. Onze samenleving is zeer gecompliceerd geworden. Grote problemen van uiteenlopende aard hangen als een donkere wolk boven ons. Op onze digitale snelwegen vliegen we langs elkaar heen zonder wezenlijk contact te hebben. Alles moet snel en efficiënt en als iets niet productief is, telt het niet.
Er is geen tijd voor rust, bezinning en aandacht voor de ander. Veel mensen voelen zich verweesd en niet gezien of gehoord.
Met dit beeld voor ogen kunnen we héél blij zijn met de onlangs geopende Michi-Noeki vlak voor de Franciscuskerk!
Het heeft even (…) geduurd voordat het zwarte gebouwtje er staat en functioneert. Want de Michi-Noeki van Vollmer & Partners was in 2018 een van de winnaars van de landelijke prijsvraag ‘Who Cares’, voor nieuwe vormen van wonen en zorg. Who cares? Dat kan betekenen ‘Wat maakt het uit?’ Maar ook ‘Wie zorgt er voor mij?’ Als je ouder of hulpbehoevend bent, maakt het wel degelijk uit of je woonomgeving goed bij je past.
De Michi-Noeki is geïnspireerd op de Japanse ‘Michi no Eki’ (stations van de weg), dat zijn halteplaatsen op lange autoroutes in Japan, en ze zijn verspreid over het hele land. Ze stammen al uit de zeventiende eeuw, en toen uiteraard met paarden in plaats van auto’s.
De Michi-Noeki bij de Franciscuskerk is de eerste van meer halteplaatsen. Het is een plek waar u even kunt uitrusten, mensen kunt ontmoeten, bijkletsen, naar het toilet kunt gaan, uw baby kunt verschonen, telefoons of scootmobielen kunt opladen, een kopje koffie of thee kunt drinken, en op de hoogte kunt blijven van het laatste nieuws en de activiteiten in de wijk. Het is een ontmoetingsplek waar buurtgenoten elkaar kunnen ontmoeten en waar vrijwillige gastvrouwen en -heren uit de wijk klaarstaan om eventuele vragen te beantwoorden en u een luisterend oor te bieden. Daarnaast is er in het toilet een zogenaamde MUP (Menstruatieproducten Uitgifte Punt), waar vrouwen gratis producten mee kunnen nemen. Ook is er een afgescheiden kleine ruimte die men kan huren voor € 25,- per dagdeel.
Geopend
De Michi-Noeki’s gaan samen een netwerk vormen van makkelijk begaanbare routes door de wijk. Zo wordt de sociale en fysieke infrastructuur versterkt, en wordt de kans op toevallige ontmoetingen vergroot.
Deze eerste Michi-Noeki van Nederland (!) is een proefproject. Na anderhalf jaar bekijkt de gemeente op basis van onderzoek welke toegevoegde waarde een Michi-Noeki heeft in de wijk. Afhankelijk van het succes komen er meer Michi-Noeki’s bij. Zo ontstaat er een combinatie van halteplaatsen waartussen wijkbewoners zich kunnen bewegen. Enkele Michi-Noeki’s op een loopafstand van zo’n 400 meter (denk aan rollators) helpen de wijk kleiner te maken, ook voor hen die moeilijk hun huis verlaten. De Oosterparkwijk wordt hierdoor een nog fijnere wijk om in te wonen.
Ondertussen is er al landelijk belangstelling ontstaan voor dit project in onze wijk! Zou het ook iets kunnen betekenen voor mijn gemeente, denken wethouders serieus.
Terwijl de Michi-Noeki al proefdraaide vanaf 11 september, vond op vrijdag 22 september de officiële opening plaats. Deze werd toepasselijk verricht door Annie Tak, hierbij geassisteerd door Miranda Dontje (Projectleider Oosterparkwijk WerkPro), Irene Edzes (architect Vollmer & Partners), Milou Joosten-Schalkwijk (Senior adviseur Atelier Rijksbouwmeester) en wijkwethouder Carine Bloemhoff, die alle vier ook een toespraak hielden.
Annie Tak (88), supervrijwilligster, zette zich 32 jaar lang in voor de wijk en deed heel veel om de sociale samenhang in de wijk te bevorderen. Ze ontving hiervoor een koninklijke onderscheiding en werd bijgeschreven in het Gulden Boek van de stad. Ze is onder andere ook oprichtster van deze Wijkkrant.
Na de opening zong het Wijkkoor Eusterpaark onder leiding van Hannelore Duynstee het lied ‘Michi-Noeki’. De tekst ervan was geschreven door Hannelore. Het oorspronkelijke liedje heet Banaha en komt uit Congo, Afrika.
De Michi-Noeki is geopend van maandag t/m vrijdag van 9.00 tot 17.00 uur en wordt gerund door vrijwilligers, met begeleiding van Miranda Dontje. Er zijn elke dag 2 shifts, eentje van 9-13 en eentje van 13-17 uur. Er zijn nu zo’n 15 vrijwilligers en ik ben er eentje van, op de maandagmiddag, samen met Frederika.
Ik ben in de afgelopen weken overdonderd geraakt door het succes van dit nieuwe concept! Zoiets was er nog niet in de wijk, en dat horen we ook van de bezoekers. Het is het meest laagdrempelige wat ik ooit gezien heb, we staan zo’n beetje letterlijk op straat, en heten iedereen welkom. Vooral wat oudere mensen, die wellicht niet zo makkelijk ergens naar binnengaan, en zeker degenen met een scootmobiel, komen makkelijk even binnen voor een kopje koffie en een praatje. Ik denk dat dat praatje plus een luisterend oor de belangrijkste pijlers onder het succes zijn. Je bent er nooit alleen! En dan de ronde tafel, een beproefd concept! Wildvreemden zitten genoeglijk samen aan tafel te keuvelen. De laagdrempeligheid wordt beklemtoond door de prijzen: koffie/thee: € 1,-, cappuccino: € 1,30 en ranja voor de kinderen: € 0,50.
In de tweede week kwam Sachiko Graft van de Japanse winkel Batsu aan de Pottebakkersrijge samen met haar vriend langs om ons een welkomstcadeau te overhandigen: groene geroosterde Japanse thee!
We worden vaak gevraagd hoe het nu zit met het andere gebouwtje dat tegen het onze aanzit. Daar zou tabakszaak Knollema in terugkeren, maar dat ging uiteindelijk toch niet door. De gemeente nodigde toen ondernemers uit om met een bedrijfsplan te komen. Daar rolden twee kandidaten uit: (weer) een tabakszaak met lectuur, en een viswinkel.
Alle Oosterparkers konden stemmen! En een grote meerderheid koos voor de viswinkel. Deze viskiosk, ‘Moi Eem’, van Wim Meeuwesen en Judith Elzer opent in januari haar deur. Ik verwacht dat dit prima samengaat met onze Michi-Noeki. Een bakje kibbeling kun je prima nuttigen op een van de buitenbankjes.Op pagina 9 vindt u een bon voor een gratis kopje koffie of thee, en daarmee zeg ik: “Tot ziens in de Michi-Noeki!”