Soms begint een jaar niet zoals je dat verwacht. Zo ook dat van mij.
De eerlijkheid gebiedt dat deze jaarwisseling sowieso al anders verliep dan ik verwachtte. De bedoeling was dat we naar Leeuwarden zouden, om oud en nieuw daar te vieren.
Echter ik had een logee die graag nog wat langer wilde blijven zodat ze haar moeder in het ziekenhuis te Drachten kon bezoeken.
Daarom stapte ik de hal van binnen. Ik groette de mevrouw achter de balie en wenste haar “Gelukkig Nieuwjaar”. Even verder staat een groepje banken in een cirkel opgesteld. Ik wilde op dezelfde plaats gaan zitten als een paar dagen eerder. Op mijn weg daarnaartoe zag ik iemand zitten, wens hem ook een goed 2024 toe en nam plaats op de bank. De man tegenover mij zat ineen gedoken een dutje te doen. Lekker in de kraag van zijn duffelse jekker en heerlijke dikke sjaal, op zijn hoofd een gebreide muts en hij had een mooie volle baard, grijs met krulletjes. De afbeelding geeft een aardig beeld.
Zo zitten we een poosje tegenover elkaar. Ik een boek aan het lezen, hij lekker verder aan het dommelen. Totdat…Een bewaker van het ziekenhuis naar hem toe gaat en naast hem gaat zitten. De man schrikt op en hoort de bewaker zeggen… “Ik dacht dat u sliep”. “Nee hoor ik wacht op de bus”, was zijn antwoord. De bewaker gaat weg en de man vervolgt zijn dutje. Ik ging weer lezen. Na een kwartier loopt de baliemedewerkster naar hem toe, zichtbaar wat nerveus. “Waar wacht u op?”, vraagt ze. “Op de bus”, antwoord hij wederom. “O, welke bus?” “Die van 14.30 uur zegt de man.” De mevrouw van de balie geeft aan dat die al vast weg is want inmiddels is het 14.40 uur. Haar lichaamshouding laat zien dat ze verwacht dat hij weg gaat. Hij is blijkbaar niet gewenst. Na wat aarzelen staat de man op en schuifelt naar de deur. Dan zie ik dat zijn schoenen niet goed sluiten en de rits kapot is. Iemand die misschien geen dak boven zijn hoofd heeft? en even de warmte van de hal van het ziekenhuis in Drachten opzoekt? Ik zal het nooit weten, even later komt mijn logee weer terug en gaan ook wij weg, op weg naar huis.
Zomaar een verhaal over wat ik zag op 1 januari 2024. De moraal van het verhaal: Met welke ogen en intentie kijken we naar elkaar? Worden we nerveus van iemand die er wat anders uit ziet?
Uw columnist,
Willem