Even een terugblik op het begin van het nieuwe jaar. Het begon met regen. Wederom waren onze vijvers uit hun oevers getreden. Sommige delen van de paden waren alleen te bewandelen met regenlaarzen. Vanuit wijkcentrum bij Van Houten zag je nog de bovenste planken van de houten bankjes. Onze gevleugelde vrienden hadden er weer territorium bij.
Ook oud en nieuw was nattig. Het had velen er niet van weerhouden flink te knallen. In de late ochtend van het oude jaar was ik in de Oosterpark gaan wandelen met mijn hond. Vanuit het centrum, hoorde ik geluiden als van een bombardement. Het was enigszins in de verte, dus mijn viervoeter was redelijk oké. De rest van de dag en avond wilde hij echter zo dicht mogelijk bij me zijn en wegkruipen. Hijgend, met grote ogen, niet begrijpend..
Oudejaarsavond was verder ‘ouderwets’ gezellig, maar toch ben ik altijd weer blij met de rust van januari. Goede voornemens? Eerlijk gezegd doe ik daar nooit aan. Wel gebruik ik het nieuwe jaar voor een frisse start. Met hernieuwde energie de dingen oppakken waar ik al mee bezig was.
Nu het februari is en ik daar op terugkijk moet ik zeggen dat ik alle dingen waar ik mee bezig was grotendeels in de wacht heb gezet. Op twee januari raasde storm Henk over ons heen en het bleef wekenlang nattig. Soms waterkoud, soms herfstig. Het was veelal donker weer, perfect om in de cocoonstand te gaan. Een spelletje doen, een film of serie kijken en binnen knusse lichtjes aan.
Inmiddels hebben we ook weer prachtige, koude, winterdagen gehad. Met zon en blauwe lucht. Zouden we nog naar echte kou en diep bevroren wateren gaan? Het leek er even op, een enkele waaghals is de krakende vijvers opgegaan. Zelfs hier en daar een hond op het ijs. Ik zou het persoonlijk afraden een hond daar aan te laten wennen. Zij kennen het verschil niet tussen ijs dat hard genoeg is om op te staan en ijs dat zwak is… Bovendien is het niet goed voor het gestel van een hond als de poten te ver uit elkaar glijden. Vorig jaar heb ik er een in een wak terecht zien komen. Samen met de baas heb ik de hond heel hard staan aanmoedigen om eruit te komen. Het was gelukkig een heel sterk beest en het ijs dik genoeg om hem te kunnen houden, maar het was op het nippertje..
Ik ben benieuwd of de nieuwe generatie ooit een Elfstedentocht mee gaat maken. Ik denk dat ze vooral zullen opgroeien met flinke stormen.
De Bonte specht is alweer lustig aan het hameren. Heerlijk dat geluid. Kondigt dat al een beetje de lente aan? Op mooie, heldere dagen voelt dat wel zo, maar we zijn er nog niet. Er kan nog van alles gebeuren.
Voor wie de te warme dagen zo vroeg in het jaar niet zo handig zijn, is voor de egel. Als die zich vergist en instinctief denkt dat de lente al is gekomen kan hij wakker worden uit zijn winterslaap. Het is maar de vraag of er dan al voldoende kleine beestjes zijn voor hem om te eten. Onlangs had een buurvrouw een hele kleine egel gevonden. Duidelijk onder het gewicht om wakker de winter door te komen. Ze heeft de dierenambulance gebeld, die zorgen ervoor dat gevonden egels in deze periode naar een egelopvang in Friesland gaan. Heb je hart voor deze leuke, prikkelige beestjes dan is dat een goede manier om ze te helpen.