Reeds in november was het al schuifelen door het park. Was de sneeuw de afgelopen jaren ooit zo vroeg? Her en der was het glad. Niemand was echt voorbereid. ‘Ach een beetje natte sneeuw’ dachten we niets vermoedend, genietend van de vlokjes die naar beneden dwarrelden.
Op die bewuste donderdagavond, toen niemand door had gehad dat het echt geen miezerig sneeuwbuitje was, reed ik over de snelweg naar huis. Nou ja reed, glibberde ik richting Groningen. Er was dus niet gestrooid, de wegen waren een ijsbaan. Of je nu winterbanden had of niet, dat maakte niet zoveel uit. Misschien wel helemaal niets. Het was een chaos. Rijen auto’s die niet veel harder gingen dan 20 km per uur, vrachtwagens die niet omhoog konden komen door onze prachtige nieuwe tunnels en uiteraard wat botsingen hier en daar. Ik had besloten me niet gek te laten maken, dus met een lekker muziekje aan glibberde ik vrolijk naar huis, hopende niet de verkeerde kant op te glijden.
Sinterklaas wens je dit weer ook niet toe, levensgevaarlijk voor die oude man, dan kom je de daken echt niet op. De Kerstman, dat is andere koek, die kent de klappen van de zweep en is hierop zeker voorbereid. Dus… Hopelijk komt er weer een bui, een witte kerst blijft toch heel speciaal.
Bij thuiskomst hadden onze twee grote struiken, in voor en achtertuin, een flinke buiging gemaakt naar moeder aarde. De sneeuw was zo zwaar geweest dat ze het maar amper (tot niet) hadden kunnen dragen. De vlinderstruik was voor de helft afgebroken en hing over de weg. Mijn buren hadden me onderweg al gewaarschuwd. In het donker met mijn schoenen (die gelukkig waterdicht waren) soppend in de drab heb ik nog een half uur takken staan knippen. Pff… Het was me het avondje wel.
Aan de rand van de Oosterparkwijk langs de Klaprooslaan is een zompig grasveld omgetoverd tot een prachtig stukje ‘oerrr…’ Een natuurlijk speelterrein met glooiende aarde, grote, diepe kuilen, die na een regenbui vol staan met water, een waterpomp, schelpenpaadjes, zwerfkeien en nieuwe aangeplante boompjes. Een speelparadijs voor de kinderen van het IKC en natuurlijk voor iedereen in de buurt die het niet erg vindt om eens lekker vies te worden.
Misschien even wennen, maar ik denk dat het terrein een prachtige aanwinst is voor ons park.