Lieve mensen, ruim vijf jaar heb ik vanuit mijn optiek over de Oosterparkwijk mogen schrijven. Mijn waarnemingen, info, over ditjes en datjes en vooral over groen. Omdat onze wijk dat is. En omdat we het daar wat mij betreft niet vaak genoeg over kunnen hebben. Het tot ons door laten dringen hoe gezegend we zijn om in deze mooie wijk te wonen met zoveel groen. Groen dat beschermd dient te worden omdat wij (en de dieren) zonder niet kunnen leven. Overdreven? Nee, dit leert ieder kind al in de biologielessen op school. Groen geeft ons zuurstof, betere waterkwaliteit en heel veel welzijn.
Ik heb de Oosterparkwijk in de tijd dat ik hier woon (zo’n 23 jaar) zien veranderen, zien groeien. Ik heb mensen leren kennen, mijn kind en mijn hond zien opgroeien, leuke dingen meegemaakt en soms minder leuke dingen. Zoals het leven is.
Ik heb hier geleefd en doe dat nog steeds, maar heb besloten dat Groentje vanaf nu een mooie herinnering mag zijn.
Misschien wil iemand het stokje overnemen. Ook verfrissend om de gedachten en waarnemingen van iemand anders te lezen aangaande onze wijk. Er is hier altijd genoeg te beleven! Zoals de specht die zich alweer regelmatig laat horen, zo’n bijzonder en karakteristiek geluid.
Ik hoop dat jullie de afgelopen jaren genoten hebben van het lezen van deze column in deze krant die ook een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt. Door de jaren heen is hij steeds interessanter geworden. Met mooie, boeiende artikelen en goeie info.
Een wijkkrant om trots op te zijn!
Ik neem afscheid, maar we kunnen elkaar zomaar weer eens tegenkomen…