Vele mensen die ooit langs het Meidoornpad 8 in het Blauwe Dorp wandelden kennen haar.
Ze kwam spontaan naar je toe gewandeld om je echt even te ontmoeten.
Voor mijn huis zag ik vele mensen buigen en ook heel lang.
Het duurde even voordat ik mij realiseerde dat deze mensen haar dan begroetten met een paar aaien over de bol en flinke gesprekken.
Een ‘lapje’ van prachtig wit, roodbruin en een Zorro-achtig maskertje, aan de stevige kant maar voor velen een lichtje.
Merel heet ze, omdat ze zoveel mooie tonen miauwen kon…
Ja, kon.
Op donderdag 13 februari was het moment daar dat de ouderdom haar echt te veel werd. Het ging niet meer.
Met pijn in het hart doe je dan het beste voor haar om erger lijden te voorkomen, en heb ik haar moeten laten inslapen.
Ze is een begrip hier in de straat en velen zeggen dat de straat nooit meer hetzelfde zal zijn.
Daarom is er bij Meidoornpad 8 nu een klein gedenkmonument voor haar in de heg gemaakt.
Ieder die haar heeft gekend en nu niet meer kan buigen om haar te ontmoeten, maar haar wellicht wel een laatste groet wil brengen, kan terecht bij haar monumentje.
Merel is 17,5 jaar oud geworden en elke dag was een feest om met haar te mogen zijn.
