U heeft nog niet echt de kans gehad om Nick Wiendels te leren kennen. Vanaf januari is hij onze nieuwe wijkagent, maar Nick had de pech dat hij een paar maanden voor hij in de Oosterparkwijk aan de slag zou gaan, bij het sporten een blessure opliep. De meniscus in zijn ene knie raakte beschadigd, de kruisbanden scheurden, er volgde een operatie en hij moest revalideren. Voor langere tijd was hij uit de running. Inmiddels is hij voor halve dagen aan het werk. Na de zomer hoopt hij weer voor de volle 100 procent inzetbaar te zijn. En daarmee zijn plek in de wijk in te nemen. Het is hoog tijd voor een kennismakingsgesprek. Nick geeft om te beginnen een kort overzicht van zijn loopbaan tot nu toe.
“Ik ben in Stadskanaal geboren en heb daar tot mijn achttiende gewoond. Toen ben ik in Drachten de driejarige politieopleiding gaan doen, met afwisselend vier maanden school en vier maanden stage. Vervolgens de opleiding tot hoofdagent. Ik heb in Utrecht gewerkt – het Kanaleneiland – en van 2020 tot begin van dit jaar was ik wijkagent in Almere. Toen de vacature in de Oosterparkwijk langskwam, heb ik gesolliciteerd. Mijn vrouw en ik wilden graag terug naar het noorden.”
Je hebt bewust gekozen voor een baan bij de politie.
“Als klein jongetje wilde ik al politieagent worden, zoals zoveel jongens op die leeftijd. Het leek me geweldig om boeven te vangen. Ik zie het bij mijn zoon die nu vier jaar is. Hij heeft een vriendenboekje en al zijn kameraadjes geven daarin aan politieagent te willen worden. Of brandweerman – dat lijkt ze ook wel wat. Inmiddels heb ik een wat andere kijk op het vak. Ik heb nu een wat andere motivatie. Als politieagent kun je veel voor de maatschappij betekenen. Je kunt mensen helpen die dit nodig hebben. Noodhulp geven. Ik heb daarom ook bewust gekozen voor de functie van wijkagent. Als wijkagent heb je veel contact met de bewoners. En een langdurig contact. Mijn vrouw, destijds mijn vriendin, heeft me altijd gesteund bij de keuzes die ik maakte. ‘Wanneer dat is wat je graag wilt, dan moet je het doen.’ Zelf werkt ze in de zorg.”
Kwam je vroeger vaak in Groningen?
“We gingen destijds vanuit Stadskanaal naar de voetbalwedstrijden van FC Groningen in het stadion in het Oosterpark. Met Martin Drent als spits. Later naar Euroborg. De Oosterparkwijk is een echte volksbuurt. De mensen kennen elkaar, ze letten op elkaar, ze zijn bij elkaar betrokken. Wanneer we bij iemand aanbellen, en hij is niet thuis, komt er altijd wel een buurman naar buiten. ‘Hij is even weg. Over een uurtje is hij wel terug. Ik heb hem vanochtend nog gezien.’ Het is een leuke wijk om wijkagent te zijn.”
Je bent Eva Dijkman opgevolgd. Een bekend gezicht in de wijk.
“Ik ben geen kopie van Eva. Ik zal het werk op mijn eigen manier doen. Maar ik hoop eenzelfde klik met de wijk te krijgen als Eva had. De Oosterparkwijk is een drukke wijk die een fysieke wijkagent nodig heeft. Dat geldt ook voor de tijd dat ik, helaas, moet revalideren van mijn blessure. Ik heb het geluk dat ik ondersteuning heb van mijn collega Vanessa die hier voor een jaar een leer-werkplek heeft gekregen. In dat jaar kan ze kijken of de functie van wijkagent iets voor haar is. Zelf vind ik het heel leuk werk. Geen dag is hetzelfde. Wanneer je aan je dienst begint, heb je geen idee wat er vandaag allemaal op je pad komt. Tevoren heb ik een ‘to do list’ opgesteld. Maar altijd komt er wel een melding – of meerdere meldingen – tussendoor. Als het meezit, kan ik aan het eind van de dag één onderwerp van de lijst afstrepen.”
Je woont niet in de wijk
“Mijn vrouw en ik wonen met onze kinderen in een dorp in Drenthe. De rust daar vinden we heerlijk. Voor mij is er nu een mooie balans tussen de drukte van de stad – mijn werk – en de rust van het platteland – mijn privéleven. Ik ben graag in de tuin bezig. Ik doe aan sport. Ik rijd op mijn motor rond. En de kinderen vragen natuurlijk veel tijd en aandacht. Behalve onze zoon van vier, hebben we een dochter die nu anderhalf is.”
Tot slot: Iedere week heb je spreekuur.
“Dat klopt. Iedere dinsdagochtend, van elf tot twaalf uur, in het wijkgebouw aan de Heesterpoort. Iedereen kan langskomen. Je hebt geen verwijzing nodig. Je hoeft tevoren geen afspraak te maken. Het is een open spreekuur. Het WIJ-team zit in hetzelfde gebouw. Dat is handig. Zo nodig kunnen we de collega’s van het WIJ-team inschakelen. De lijnen zijn kort. En het werkt goed.”