Vorig jaar is in de gemeente Groningen de hondenbelasting afgeschaft. Het hebben van een hond is daarmee gratis geworden. Dat is mooi, want hét argument voor hondenbezitters om de hondendrollen niet op te ruimen was dat ze daar hondenbelasting voor betaalden. Die was daar niet voor, maar nu is het hele ding weg.
De hond is gratis, van de gemeente mag je dus niks meer verwachten en nu is het dus zelf de drollen in een zakje doen en weggooien in de meest dichtstbijzijnde afvalbak.
Het is geen goede mest (voor bloemen of wat ook maar)
Een bewoner die vlakbij het grasveldje tussen de Anemoon-straat en de Klaprooslaan woont legt uit dat er daar zoveel van de honden ligt omdat het helpt als mest voor de bloemen. Sinds het veldje vrij is gemaakt als permanente hondentoilet zijn er meer bloemen dan ooit. Lijkt een mooi idee, maar is niet waar: hondenuitwerpselen bevatten nog veel voedingsstoffen die het beestje zelf niet verteerde (ongeveer 50% van de voedingswaarde komt er aan de achterkant weer uit). Dat is geen mest meer maar een overdaad aan van alles, waar je eerder de planten en bloemen kwaad mee doet dan goed. Volgens recentelijk onderzoek draagt opruimen ontzettend bij aan het beperken van de stikstof- en fosforuitstoot, dus: help de natuur en indirect de boeren! Honden eten het weer op en kunnen er ziek van worden. Omdat er nog zoveel voedingswaarde in een verse drol zit, zijn deze aantrekkelijk voor hongerige viervoeters. Ze doen het niet allemaal, maar er zijn serieus drollensmullers onder de honden. Klinkt niet fris, maar het is vooral onveilig: alles wat de drollendropper had aan wormpjes, ziektes, aandoeningen of medicatie gaat dan zo de volgende hond weer in. Is niet goed.
Hondenuitlaatgebieden zijn ook opruimplichtig
In de Oosterparkwijk zijn een aantal hondenuitlaatplaatsen. Daar kunnen ze los en rennen en spelen. Daar doen ze ook van alles. Alle uitwerpselen moeten daar ook opgeruimd worden door degene die de hond uitlaat, net als op elke andere plek.
Nergens poep achterlaten is de regel.
Doe yoga voor oppakken of gebruik een hulpmiddel
Een aantal doorlopende hondenbezitters, die na de dampende nummer 2 van de hond er niks aan doet, geeft aan niet in staat te zijn op te rapen. Want vanwege de problemen met de rug is bukken niet (goed) meer mogelijk. Zou kunnen natuurlijk, maar gelukkig is daar wat voor.
In de wijk hangen al op diverse plaatsen yoga-oefeningen voor hondenbezitters, een variant van de downward dog-yoga-positie, waarmee je niet alleen de drol gracieus verwijdert maar ook de kracht en gratie van het eigen lijf bevordert.
Ook kun je een lang grijpertje regelen, waar het zakje dan om een grijpbek zit en je zonder te bukken de hele boel in een zakje krijgt. Kunnen bukken is dus niet nodig.
De hond doet het in de struiken
Als je er niet bij kunt, dan kun je er niet bij. Niks aan te doen. Het gaat natuurlijk om alles wat je wel kunt zien. Tijdens de nul-poepmeting van 28 mei 2022 vonden zo’n 25 groepjes die een half uurtje zochten, bij elkaar ruim 1.675 uitwerpselen in het zicht. Die zijn in de dagen erna allemaal opgeruimd, wat ongeveer 50 kg poep bleek te zijn. En alleen de verse, met nog veel vocht erin, wegen wat. Gemiddeld per hond ruim 300 gram (per dag, kan in twee drollen komen), waarmee we ruim 500 kg hadden verwacht. Maar goed, de oudere drogen al snel uit in de zon en wegen dan bijna niks meer.
Het plaatsen van vlaggetjes en het tellen van drollen was onderdeel van het initiatief “Poep op de Stoep”, waarbij wijkbewoners een doggybag meekregen met informatie, vlaggetjes en een turflijst. Met de informatie die daaruit voortkomt kunnen we kijken hoe nu verder.
Honden en katten
Naast honden zijn er ook veel katten in de Oosterparkwijk. Honden doen het overal en katten doen het vooral in de tuin (van de buren) of in een zandbak. Katten doen het ook wel op hun bak, maar nogal wat kattenbezitters die ik ken hebben liever dat ze het buiten doen want dan hoeft er minder opgeruimd te worden en gaat het grit langer mee.
Een beetje serieuze kat bedekt het eruit geperste product met zand of grond. Klinkt goed, is ook wel wat beter dan gewoon open en bloot, maar je komt het met werken in de tuin wel allemaal weer tegen. De ergernis kan voor honden net zo groot zijn als voor katten, maar het opruimen achter een kat aan zie je niemand doen. Geen beginnen aan.
Een drol leeft ongeveer twee weken
Het hangt van het weer af en ook van wat de hond of kat produceert qua consistentie, maar gemiddeld heeft een drol twee weken nodig om te verpulveren en zich te verspreiden (met wind, erop lopen, regen en zo meer). De ongeveer 1.675 drollen van 28 mei liggen er dus tussen de nul seconden (we zagen er een paar achtergelaten worden) en 14 dagen. Vooral van honden, nauwelijks van katten voor zover dat zo te zien is. Een gemiddelde hond doet dagelijks eentje draaien, sommigen wel twee. Dus zo’n 120 honden produceerden in 14 dagen die 1.675 drollen. Dat is amper 10% van honden in de Oosterparkwijk, die dan baasjes of uitlaters hebben die wegkijken en doorlopen.
Dat betekent ook dat 90% opruimt en dat is prachtig. Hou vol, goed dat je ermee begonnen bent, blijf het doen.
Vriendelijke drollenachterlaters
In gesprekjes met buren en buurtgenoten over honden en het wel of niet opruimen, kom je makkelijk supervriendelijke lui tegen die een hond hebben en soms wel en soms niet opruimen. Op de stoep wel natuurlijk, is vies. Maar in het park niet, want dat is gras. Maar daar spelen kinderen op: het is een voetbalveldje, zeg ik. Ach ja, nou, daar had ik zo niet over nagedacht. Moet ik misschien ook opruimen dan…
Of buren die geen hond hebben maar ook nooit zouden opruimen, al ligt het op de stoep voor de deur. Want het aanraken van een warme drol, met de hand in een omgekeerd zakje – dus er zit altijd plastic tussen – voelt gewoon te vies.
Of buurtbewoners die lekker aan de babbel zijn met andere uitlaters bij een hondenuitlaat-plaats en het dan allemaal niet zo in de gaten houden wat er geproduceerd wordt. Je weet dan niet meer welke drol van de eigen hond is dus er ontstaat twijfel of er wel een eigen-hond-drol ligt. Maar goed, in die onzekerheid dan maar geen mogelijk wildvreemde drol oppakken en alles blijft dan liggen.
Opruimers
Opruimers, die nooit wat laten liggen, leerden het als kind van hun ouders. Kan dertig jaar of langer geleden zijn, maar die ruimden ook op. Andere opruimers hadden drie vragen voordat ze aan de hond begonnen: is het leuk om een hond te hebben; kan ik de spullen, het voer betalen en wil ik de poep opruimen. Alleen als je alle drie de vragen met “ja” kunt beantwoorden, kun je een hond houden, was de redenering.
Ook melden opruimers dat ze het ook altijd doen. Al zijn ze op het platteland en is er helemaal geen opruimplicht (die is er alleen binnen de bebouwde kom), dan nog ruimen ze op. Want dan heb je het automatisme er maar in en ontstaat er geen ervaring en dus ook geen verleiding om het soms te laten liggen.
Aanspreken werkt averechts
De ervaringen met aanspreken zijn weinig positief. De uit-later of de eigenaar wil niet aangesproken worden. Wordt boos als dat toch gebeurt. Gaat zeker niet alsnog opruimen. En het lijkt er ook niet op dat er later of thuis over nagedacht of gesproken wordt zodat dan alsnog de volgende keren wel opgeruimd gaat worden.
We zijn allemaal met poep-aversie opgevoed
Je weet het vast niet meer maar luister naar ouders met jonge kinderen en poep is bah. Moet in een potje en liever niet in een luier. Moet liefst in de wc en niet meer in een potje. Het kroost mag er in elk geval niet aanzitten, want erg vies, het is zelfs bah bah. Doorspoelen en naar de zee ermee is wat we allemaal leren aan onze kinderen en dus ook zelf geleerd hebben. Het netjes oppakken (met een omgekeerd zakje), dat dichtknopen en dan zodra het kan weggooien in een afvalbak is niet iets wat we geleerd hebben te doen. Het ruikt vies, het voelt vies en dus klinkt ervan afblijven en doorlopen veel aantrekkelijker dan er wat mee doen. Het is een kinderreactie, die aversie tegen uitwerpselen.
En het zit diep, ook bij mij, want na een paar uur drollen ophalen van allerlei formaat, kleur en consistentie, was het smeren van een boterham met pindakaas een heel nieuwe ervaring…
Hoe verder
Het projectgroepje van de nul-poepmeting bestaat uit Chris, Ellen, Fransien, Jeroen, Lub en Mark. We gaan alle verzamelde gegevens uitwerken en dan stevig aan de brainstorm om te kijken wat eraan te doen is. Aan het stimuleren van hondenpoep opruimen. En aan de kattenpoep.
Studenten Jula, Lucas en Nejma van de universiteit van Groningen onderzochten het achterlaten van hondenpoep in de Oosterparkwijk en plaatsten het gedrag in een sociaal psychologisch perspectief. Ook dat onderzoek wordt betrokken bij het vervolg.
Wil je meewerken?
Laat het de ons weten via
redactie@wijkkrantoosterpark.nl
De redactie zet jouw reactie dan door.
Foto(s): 7-Poep1 | Frans Geubel.