Wilt u zich in het kort voorstellen?
Carla van der Burg. Ik woon sinds 1997 in Groningen, in de Damsterbuurt (onderdeel van de Oosterparkwijk) en heb sinds 2003 een eigen uitvaartonderneming. Eigen betekent in dit geval dat ik zelfstandig ben, geen onderdeel ben van een grote onderneming.
Hoe bent u in dit beroep terecht gekomen?
Het kortste antwoord is: ik heb ooit een hele slechte uitvaart meegemaakt en gedacht, dat kan ik beter. Maar ik doe dit werk al zo lang dat dat niet meer van belang is.
Interessanter is de vraag waarom ik dit werk nog steeds doe? En dat heeft te maken met het feit dat elke uitvaart anders is, het altijd te maken heeft met mensen en hun verhalen en het een boeiend vak is.
Wat zijn de grootste ontwikkelingen geweest tijdens uw carrière?
Mensen vinden het nu prettig om zelf keuzes te maken, om betrokken te zijn bij een mooi afscheid en daarbij is veel meer mogelijk dan vroeger. Toen was het vooral: ‘als het maar netjes is’. Een grote ontwikkeling is ook dat er meer mensen zijn gekomen die net als ik een kleine onderneming hebben en dat steeds meer mensen bewust voor een kleinere onderneming kiezen
Wat is de grootste uitdaging?
De grootste uitdaging is het omgaan met het aantal uren in de dag. Niet alleen te werken, maar ook een privé te hebben. Vrije tijd inplannen, ik ben bang dat ik dat niet meer ga leren.
Wanneer bent u tevreden?
Het gemakkelijkste is om te zeggen: als de naasten tevreden zijn. Maar het is voor mij belangrijk dat ik achteraf kan zeggen dat de uitvaart paste bij overledene en familie. Dat wij het samen gedaan hebben en dat iedereen die dat wilde, daarbij aan bod is gekomen.
Wat was uw meest bijzondere uitvaart?
Ik kan uitvaarten noemen waarbij gebruik werd gemaakt van apart vervoer om mee naar crematorium of begraafplaats te gaan. Uitvaarten met heel veel mensen, uitvaarten met een afwijkende kist. Maar eerlijk gezegd is de laatste uitvaart altijd de bijzonderste. Omdat elke uitvaart iets heeft. Omdat er altijd iets is dat indruk op me maakt. Live muziek of een mooi muziekstuk, een kleinkind dat tòch spreekt. Een ritueel dat familie bedacht en zo mooi uitvoerde.
Laatst zei een weduwnaar: “wie had gedacht dat het bespreken van de uitvaart van mijn vrouw óók gezellig kan zijn”. Of een moeder die zei dat ik geholpen heb om de uitvaart van haar stilgeboren baby ‘draaglijker’ te maken. Het enige dat zij wist was dat haar baby het verdiende om een ‘mooie uitvaart’ te krijgen. Maar hoe ze dat moest doen? Ze had geen idee. Toch kon ze dat samen met haar partner en mijn hulp heel goed bedenken en dus vond ze dat de uitvaart ‘draaglijker’ was geworden. Dat is voor mij belangrijker dan spreken over de ‘bijzonderste uitvaart’.
We hebben allemaal wel eens een (in mijn ogen) standaard uitvaart meegemaakt. Wat kunt u vertellen over andere manieren om aan deze toch belangrijke dag vorm te geven?
Ik denk dat er niets mis is met een standaard uitvaart, mits het past bij overledene en naasten. En als standaard betekent een korte afscheidsdienst en koffie met cake na. Dan kan ik alleen maar zeggen dat begraafplaatsen en crematoria heerlijke bakkerscake serveren.
De kunst zit er niet in om wat vóór een familie te verzinnen, maar om mèt een familie te bedenken wat belangrijk voor hen is. Als ik dat goed doe, dan heeft de familie naderhand het idee dat ze zelf de invulling van de plechtigheid bedacht hebben. Dan heb ik ze alleen maar een richting gewezen en heb ik ideeën aangedragen en hebben zij passende keuzes gemaakt.
Wat kunt u vertellen over lijkwaden en schalen zoals die van wilgentenen?
Je hoeft geen gebruik te maken van een uitvaartkist. Je kan ook gewikkeld worden in een doek; een lijkwade, van prachtige stoffen. Om een overledene daarna te kunnen tillen wordt gebruik gemaakt van een opbaarplank. Of zoals op deze foto een takkenbaar. Hiervoor heb je ook heel mooie manden en schalen van wilgetenen. Het zijn doorgaans de keuzes die de overledene vooraf kenbaar heeft gemaakt. Soms hebben mensen dan hun eigen wade al in huis, besteld via internet.
Wat vindt u nog belangrijk om te vertellen?
Vaak hebben mensen een uitvaartverzekering en denken ze dat ze verplicht zijn om de uitvaartonderneming te bellen die hoort bij die uitvaartverzekering. Op de polis staat: ‘In geval van overlijden bellen met:…’. Men denkt dat dat een verplichting is. Dat is niet zo. Je mag zelf een ondernemer kiezen.
U heeft vast ook een website, hoe luidt deze?
Sterker nog, ik heb twee websites. Ik verzorg uitvaarten van volwassenen en van kinderen en omdat ik denk dat een uitvaart van een kind wezenlijk verschilt van die van een volwassene heb ik dat in een speciale website beschreven.
www.kinderuitvaart-groningen.nl
Daarnaast ben ik te vinden op Instagram en heb ik een Facebookpagina.