De BO (Bewonersorganisatie Oosterpark) verdient grote bewondering voor hun doorzettingsvermogen! Het laatste Winterfestival was in december 2019. De 2020 editie verdween in de lockdown. Direct na afgelopen zomer begonnen ze met de voorbereidingen voor het festival voor december 2021, in de hoop op verlichting van de coronamaatregelen, maar weer kon het niet doorgaan! Dan maar verschuiven naar februari of maart, dan is het tenslotte nog steeds winter. Maar uiteindelijk werd het dus, door simpel de naam te vervangen, een Lentefestival.
Geen beperkende regels meer en prachtig weer met zomerse temperaturen op een fraaie locatie: het publiek stroomde toe.
Iedereen was blij en had er zin in; ver voor aanvang stond er steeds een rij voor het hek te wachten, waar het uiteindelijk uitdraaide op een luidkeels aftellen: 10, 9, 8, etc. Het driedaagse festival bestond uit drie middagen van 14-17 uur en twee avonden van 19-21 uur. Zo’n pauze tussen de middag en de avond – etenstijd – was een goed idee. De medewerkers konden op adem komen en eten, en er werd voorkomen dat het tijdelijk een dooie boel zou worden.
Het was steeds erg druk, maar ook erg gezellig, allemaal blije gezichten. Niet alleen Oosterparkers kwamen op het festival af, maar ook bewoners van alle wijken van de stad. Ik ontmoette er ook bekenden uit Ruischerbrug, Vinkhuizen en De Wijert.
’s Middags draaide het veel om kinderactiviteiten, waar ook de mama’s en de papa’s van genoten. De Shetlandpony’s van Ponyverhuur Stadspark sjokten onvermoeibaar hun rondjes. Kinderen die voor een tweede of derde keer een ritje wilden maken: geen probleem hoor. Het was vertederend om te zien dat veel kinderen de pony’s wilden aanraken en aaien.
Van de zweefmolen konden de kinderen ook nooit genoeg krijgen. Die draaide zowel ’s middags als ’s avonds, en dan met sfeerverlichting. Ik genoot ook van al die blije kindergezichtjes, en het lukte me warempel om even in contact te komen met het kind dat ikzelf ooit was.
Gelukkig was ook de limonadekabouter weer van de partij; raakte die nou nooit eens leeg, vroeg ik mij af, of is het ook een toverkabouter?
De Hollandse spelen, onder begeleiding van gekostumeerde medewerkers, waren ook populair, evenals de glitterworkshops van Angelique Boter met onder andere tattoos. Als je wilde kon je knuffelen met Oma Bep, hoewel die wat verstopt zat, daar moest je echt naar op zoek.
En je kon in een blokhutje luisteren naar verhalenvertellers van het YODA schrijverscollectief en Pleun van Vliet, aangevuld met enkele wijkbewoners. Met zo’n 8 bezoekers was het hutje wel propvol.
Het acrobatenduo No Nonsense imponeerde velen. Wat een sterke kerel is het dat hij zijn partner, die met haar beide voeten op een van zijn handen staat, boven zijn hoofd heft! En de adem stokte mij in de keel, toen zij boven zijn hoofd een salto maakte, om weer keurig op zijn schouders te landen.
Jos Tipker gaf voorstellingen op diverse plekken aan (kleine) kinderen, die ook actief mee konden doen. Zéér origineel en met eenvoudige attributen, zoals tandenborstels.
Opzienbarend op vrijdag was El Capstok met zijn marionettentheatertje, dat voor zijn buik hing, en waarin hij de personages liet bewegen, terwijl hij verhaaltjes vertelde, begeleid door muziek. ’s Avonds vertoonde hij zijn kunsten in het duister, waarbij zijn theatertje verlicht was! Pure magie en de kinderen zaten gefascineerd en met grote ogen te kijken.
Dezelfde El Capstok was zaterdag onherkenbaar getransformeerd in De vliegende Hollander, met een heus spookschip. Hij zag er wat griezelig uit vond ik, maar kinderen prikten daar al gauw doorheen. Ze hingen aan zijn lippen bij een beeldend verhaal vol spanning en humor.
Tussen dit alles door trad zangeres Annemarie de Bie, solo of met accordeonist Erik de Jong, op allerlei plekken op met overwegend Ierse folk.
Een kenmerk van het festival, en dat was ook in 2019 al zo, was de aanwezigheid van sprookjesachtig gekostumeerde dames en heren, die rondwandelden en hierdoor veel sfeer bijdroegen. Nu kon je bij hen een kaartje trekken. Ik trok het handgeschreven tekstje: ‘Volg je dromen’.
De inwendige mens werd niet vergeten: Rosbina en Seni hadden cakes en andere lekkernijen gebakken, en Anna, Petra, Trees, Faroush, Farida, Rita en Xandra bakten grote aantallen pannenkoeken, die mede waren gesponsord door de JUMBO.
En dat brengt me op ‘Schone Draak’ van Theater Pannenkoek, een voorstelling voor peuters en kleuters vanaf 2 jaar op de zondagmiddag.
Hierin werden draken gezocht, maar het ging eigenlijk over wat je allemaal mist als je te veel haast hebt. Ook was er op deze middag een optreden van allround muzikant Remko Wind.
’s Avonds werd het een héél ander festival. In enkele olievaten brandden houtvuren; de verdere verlichting met lampjes was karig, maar gek genoeg was alles toch heel sfeervol. De zweefmolen draaide nog steeds. En waar het ’s middags nog voor alle leeftijden was, werd het nu toch iets meer voor pubers en volwassenen. Op beide avonden traden er vier bandjes op, die voort waren gekomen uit cursussen bij kunstencentrum VRIJDAG. Op vrijdagavond: Jazztoo, The Next Call, Wanderoo en Jazztree. De presentatie werd verzorgd door Harry van Lier, die ook meespeelde bij Jazztoo. Op zaterdagavond: Bring Me the Pencils, Sheltering Sky, Tail en Basement Four. Ik hoorde jazz, blues, punkrock, folk, enkele covers en muziek die teruggreep op de 90er en 80er jaren. Het leuke vond ik dat ik nu eens vlak voor een bandje kon staan, op zo’n anderhalve meter, zonder dat m’n oren ervan gingen piepen.
Al met al was dit een fantastisch samenzijn met ongelooflijk veel mensen in mijn eigen wijk, waar ik steeds lopend naar toe kon, want vlakbij. Ik kan mij niet heugen, hoe ik ook mijn best doe, wanneer er ooit zo’n drukbezocht publieksevenement heeft plaatsgevonden in de Oosterparkwijk! De organisatie heeft steeds tellingen per middag en avond verricht en kwam uit op een totaal van 2300 bezoekers!
Hierbij dien ik de kanttekening te plaatsen dat bijvoorbeeld ik vijf keer geteld ben, maar ik ben ook vijf keer gekomen en gegaan. Maar ook dan zal het getal nog uiterst indrukwekkend blijven!