Een nattige zomer, niks voor mij. Ik had ‘m al aan voelen komen. Alles in mij wilde naar de zon. Wat mensen ook dachten of zeiden. Corona, controles, testen etc. Ik was niet te stoppen en ik kreeg voortdurend tekenen. Alles wees erop dat het leven ook wilde dat ik zou gaan.
Ik had zin om in m’n bus te stappen en te gaan rijden, gewoon rechtdoor, zuidwaarts. Kind mee, hond mee en uiteindelijk stapte een vriend ook nog in. Zonder hele vaste route gingen we rijden. Was het ergens regenachtig dan gingen we daar omheen. Onze lichamen wilden zon. Ik zou de herfst en de winter anders niet goed in kunnen gaan.
Er was geen kip op straat, duizenden kilometers reden we. Nauwelijks andere campers, caravans of volgepakte auto’s te zien, zoals ik altijd gewend was onderweg. Reden wij zo’n afwijkende route? Zat iedereen al op z’n plek van bestemming? Hadden veel mensen hun eigen land om verschillende redenen niet verlaten?
Hoe dan ook, het leek wel of we off season op vakantie waren. Voor ons heerlijk, lekker rustig. Ook geen controles overigens. Onze overnachtingen waren uiterst veilig, want we kampeerden daar waar niemand was. We kampeerden wild, zoals dat heet. ‘s Ochtends wisten we niet waar we ‘s avonds zouden slapen. Een mooie les in vertrouwen.
Het leven was ons goed gezind, elke avond vonden we weer een prachtige plek om te overnachten. Soms in het bos, soms bij het water, naast een kerkje, op een pleintje van een dorp of stad, maar ook een keer op een camperplek, strak naast de duinen en de zee.
Onze hond, die naar ik dacht een bos/berghond was, werd helemaal jolig van het strand. Ik denk dat de combinatie van zand, een zout geurende zee en een heleboel ruimte, maakte dat hij rond sprong van plezier.
Soms kampeerden we in droge stukken. De wilde lavendel, pepermunt, tijm en oregano geurden ons dan tegemoet. Ook dat vond het hondje geweldig, lekker rollen in de kruiden en het ruige gras. Elke keer als we weer verder wilden gaan zat hij ons aan te kijken of holde hij eerst hard weg. Het is hier toch leuk? Waarom gaan we weg? Tja, het was een roadtrip. We hadden bedacht veel plekken te willen zien, voelen en ervaren.
Vrij als vogels waren we even. Genietend van alle elementen die de natuur te bieden had.
Opgefrist door zon, zee en bergen loop ik na enkele weken weer tevreden in onze Oosterpark. Ik kan er weer even tegen, maar hoop stiekem toch ook nog wel op een nazomertje…