Een ongewone gewone dag,
Mijn lieve knulletje, April 2020,
En weer gaat er een dag voorbij, waarop je niet bij ons bent. Normaal passen we iedere week een dag op je. De dag ervoor halen we je van het kinderdagverblijf en komen mama, papa en je tante bij ons eten en hebben we het allemaal heel gezellig met elkaar en natuurlijk zijn dan alle ogen gericht op “jou”. Je blijft dan bij ons slapen en maakt ons ‘s morgens wakker met “Ik ben klaar met slapen”. En dan begint de volle dag van puzzelen, spelletjes, bouwen met blokken, meccano en lego. Op onze knieën met autootjes door de kamer rijden en op schoot lekker voorlezen en knuffelen, veel knuffelen.
Ja ,wij zijn natuurlijk niet de enige oma en opa die dit overkomt want vanwege het coronavirus mag niemand bij elkaar op visite en moet iedereen afstand houden van anderhalve meter. En dat is het probleem want hoe houden we zo’n lief knulletje op afstand.
Je begrijpt er niks van en als we face timen met elkaar draai je ruggetje naar ons toe. Want je begrijpt niet dat je niet bij ons mag en daar ben je wel een beetje boos om. Toch lukt het ons om een lach op je gezicht te toveren als we met je lievelingsboek voor de camera zwaaien en een bladzijde voorlezen.
En af en toe kijken we over de heg van het kinderdagverblijf naar jou, waar je met een paar andere kinderen aan het spelen bent. Want alleen kinderen van ouders die moeten werken mogen naar het KDV, als je mama en papa thuis konden werken mocht jij er ook niet heen. Cruciale beroepen noemen ze dat.
Gisteren zei onze minister president op de tv dat ,deze toestand voorlopig nog niet over is. En dat betekend liefje dat wij je nog een hele tijd niet mogen aanraken.
Hoe kun je daar nu niet boos over zijn ,op het schermpje naar elkaar zwaaien ,kushandjes toe werpen en niet jouw mama’s verjaardag vieren terwijl we met elkaar eten.
En niemand weet hoelang het duurt. Dag liefje xxxxxx. Opa en oma Kuik