Op een mooie zomermiddag zit ik met Liesbeth Hovenkamp op een bankje in haar voortuin die met veel bloemen en vrolijke, zelfgemaakte kunstwerken een en al kleur is. Zelf oogt ze met haar lange, feloranje haar, ook heel kleurrijk. We spreken over de schilderclub die ze in 2010 heeft opgericht en die nu dus tien jaar bestaat. Een klein jubileum.
“Er worden een heleboel schildercursussen aangeboden, maar die zijn over het algemeen erg duur. Voor mensen met een minimuminkomen zijn deze niet te betalen. Daarom wilde ik iets opzetten voor buurtbewoners die weinig te besteden hebben. Met folders en posters heb ik er bekendheid aan gegeven. En het is gelukt. Tien jaar geleden zijn we van start gegaan. En we bestaan nog steeds. Op 3 september beginnen we met het nieuwe seizoen.”
Hoeveel deelnemers heb je?
“We zijn met tien cursisten begonnen. Nu zijn we met ongeveer vijftien. Drie deelnemers zijn er vanaf het begin bij. We zijn nog niet vol, maar twintig is wel het maximum. Ik moet iedereen de aandacht kunnen geven die hij of zij nodig heeft. Ik leg uit hoe je verf moet mengen, welke kwasten je gebruikt bij welke techniek, hoe je licht en donker weergeeft, hoe je het vlak verdeelt. Maar ik wijs ook op heel praktische zaken. Om maar wat te noemen: draai na gebruik de dopjes weer op de tubes, anders droogt de verf uit. Ik heb destijds de opleiding beeldende creativiteit gedaan. Ik ben bevoegd om les te geven.”
Schilder je zelf ook?
“Mijn hele leven al. Rond mijn twintigste ben ik begonnen. Ik maak voornamelijk abstract werk. Het is voor mij de manier om me te uiten. Mijn favoriete kunstenaars zijn Kandinsky en Alexej von Jawlensky, die behoorden tot de Russische tak van de ‘Der Blaue Reiter’, een Duitse schildersbeweging aan het begin van de twintigste eeuw. De expressie en de rijkdom aan kleuren in de portretten van Von Jawlensky spreken me erg aan. Een andere favoriet is Käthe Kollwitz. Er is veel droefheid in haar werk. Die droefheid geeft ze op een mooie manier weer.”
Zijn de deelnemers aan de schilderclub beginneling als ze mee gaan doen of hebben ze al enige ervaring?
“Allebei is mogelijk. Sommigen hebben nog nooit geschilderd of getekend, anderen hebben al een keer aan een expositie meegedaan. Het maakt niet uit. Er is geen competitie. Niemand voelt zich de mindere van iemand anders. Iedereen mag zijn wie hij of zij is. Ik wil mensen verbinden. Ik wil hun de erkenning geven die ze normaliter niet krijgen. De club is ook een sociaal gebeuren. We praten veel. Liefde, geluk, ziekte en overlijden – alles wat een mens in zijn leven meemaakt, wordt gedeeld. We zijn erg betrokken bij elkaar. Iedereen is individueel met zijn werk bezig – maar wel binnen de groep. En je kunt zo lang aan de cursus deelnemen als je zelf wilt. Er is geen limiet gesteld.“
Hoe lang denk je nog met de cursus door te gaan?
“Nog jaren en jaren. De schilderclub is mijn kindje. Op 10 september vieren we ons jubileum. In het speeltuingebouw aan de Resedastraat, waar ook altijd de cursus gehouden wordt. Ik hoop dat er veel cursisten en oud-cursisten op af komen. Als het weer meezit, gaan we naar buiten. Dat is het veiligst in deze coronatijd. Maar in Nederland ben je natuurlijk nooit zeker van zonneschijn.”
De schilderclub van Liesbeth Hovenkamp komt iedere donderdag van 09.30-11.30 bijeen in het speeltuingebouw aan de Resedastraat – hoek Oliemuldersweg. De cursus is gratis. De deelnemers zorgen zelf voor de benodigde schilder- of tekenspullen, maar in het gebouw is ook materiaal aanwezig. Voor meer informatie kunt u Liesbeth bellen. Tel.: 06-12607162.