Dit jaar was ik op vakantie naar wat je noemt een warm land met in de zomer altijd temperaturen boven de dertig graden. Wie had kunnen denken dat Nederland in die periode heter was dan mijn warme vakantiebestemming? Ongekend! Ik vond het zelf prima, al had het natuurlijk wel wat graadjes lager gemogen.
Toch zat er voor mij ook een scherp randje aan deze hitte. Klimaatverandering.
Disbalans. Jarenlang hebben we het al gehoord en met zekere regelmaat ervaren. Heftige regens, enorme windstoten, stormen… maar deze zomer sloeg in als een bom. Het leek wel de tropen! Moeder aarde roert zich. Een tijdje geleden was bij mij
al een andere bom ingeslagen. Driekwart van de insecten bleek in delen van Duitsland en ons land verdwenen te zijn. Dat was toch al een enorme alarmfase?! Al zijn die kriebel-beestjes misschien niet je favorieten, belangrijk zijn ze wel. Wist je bijvoorbeeld dat een vrouwtjesmug iemand móet prikken om eitjes te kunnen leggen? Ze legt die in het water en daar komen de larven uit, die als voedsel dienen voor kikkers en vissen en het mugje zelf is ook een lekker hapje voor een spin.
Wij zitten allemaal in de voedselketen. Eten en gegeten worden. Gelukkig zitten wij bovenin de keten, dus wij worden niet opgegeten.
Alhoewel… als we niet uitkijken lust moeder aarde ons rauw!
Natuurrampen zijn geen denk-beeldig iets meer en ook niet iets dat alleen in verweggistan gebeurt. Ik las dat de warmte die we nu hebben gehad vaker voor zal gaan komen. Het wordt ook natter en de zeespiegel stijgt.
Het goede nieuws is dat het van ons afhangt in welke mate dit gaat gebeuren!
Van onze mede wereldburgers, van onze mede Europeanen, van onze mede Nederlanders, van onze mede Groningers en… last but not least, van onze mede Oosterparkers.
Dit is goed nieuws. En we zijn al zo goed bezig. Ik was zo blij toen ik na een aantal weken terug kwam en zag dat de binnentuin (Kamperfoeliestr, Anemoonstr, Seringenhof, Klaprooslaan en Goudenregenplein) de hitte in alle glorie had overleefd. Ook de vers geplante Hedera en de jonge fragiele stokrozen rond de gymzaal van het Gouden-regenplein stonden er goed bij, dankzij de toegewijde zorg van een bewoner.
Tijdens de Wijksafari van afgelopen 23 augustus, waarin een groep gemeente ambtenaren werd rondgeleid langs verschillende initiatieven in onze wijk, kreeg ik de vraag of het een idee was om het Goudenregenplein in aanmerking te laten komen voor een ‘Tiny Forest’. Tiny Forest? Geen idee wat het precies betekende, maar mijn hart sprong op. I’m in! riep het van binnen.
Thuis las ik dat Groningen zich, samen met 11 andere steden, dit jaar had aangemeld als partnergemeente voor het realiseren van minimaal vier ‘tiny forests’ in Stad.
Een initiatief van het IVN (natuurbeheer en educatie). Een bos (ten grote van een tennisveld), zo aangeplant dat het snel zou groeien en als rust, ontmoetings- en educatieve plek kan dienen voor bewoners (stedelingen). Ook met name voor kinderen.
Een groene plek, door de gemeente onderhouden en deel van een landelijk, educatief netwerk. Wat een synchroniciteit!
Voor de vakantie is er met omwonenden van het Goudenregenplein schriftelijk en met een aantal mensen in persoon overleg geweest over het nu ‘braakliggende’ Goudenregenplein. De globale uitkomst was een rustgevende, educatieve, groene plek met bomen en ondergroei van kruiden en bloemen. Een plek waar mens en dier van kan genieten. Wauw, lieve mensen, of het een Tiny Forest wordt of niet, ik ben weer geïnspireerd. Groen gaat het hoe dan ook worden.
Laten wij de komende hete zomers trotseren met de heerlijke, natuurlijke schaduw van onze eigen geplante bomen!