Jaren geleden droomde ik over een wijk die zo was gebouwd dat mensen elkaar makkelijk zouden kunnen ontmoeten. Veel groen en gezamenlijke plekken waar activiteiten en uitwisselingen konden plaatsvinden.
Ik had allerlei ideeën en achter mijn gesloten ogen zag ik de meest mooie en ideale beelden. Op een dag opende ik mijn ogen en zag opeens de potentie van mijn dromen in de wijk waarin ik al zoveel jaren woonde. De Oosterparkwijk. Een aantal keren heb ik op het punt gestaan om weg te gaan, maar opeens zag ik het. Voelde ik het. De Oosterparkwijk was een zeer geschikte plek om mijn initiatieven te gaan ontplooien. En niet alleen die van mij. Velen waren mij al voorgegaan, maar ik had het niet gezien. Misschien begon het ook langzaam steeds zichtbaarder te worden.
Onze wijk wordt steeds leuker en positiever op de kaart gezet. We zijn onder het juk van ‘de Oosterparkwijkrellen’ vandaan aan het komen. In de Oosterparkwijk gebeurt het!
We hebben theater, vele kinderfestijnen, de start van de Avondvierdaagse en heel veel talent dat zich steeds meer laat zien. Bijvoorbeeld tijdens de Muzikale Fietstocht en bij The Voice Kids Groningen, waar kinderen de sterren van de hemel zongen om een plekje in de finale te bemachtigen.
Of wat dacht je van hele kleinschalige initiatieven als ‘de Stampotclub’, geïnitieerd door iemand die in een appartementencomplex in de Velden woont. Af en toe met een aantal buren samen koken. Elkaar beter leren kennen tijdens het eten. Gezellig en zeer nuttig, want je zult daarna eerder bij iemand aan durven kloppen, voor wat dan ook.
Noaberschap. Al een hele oude term die hier en daar weer nieuw leven ingeblazen wordt.
Over de Velden gesproken, wat een prachtige overvloed van geel Mosterdzaad was daar in het voorjaar te zien, langs de nieuwe vijver. Een lust voor het oog. Deze plant is een groenbemester. Hij verbetert de grond. Waarschijnlijk is hij er in gezet ter voorbereiding op andere nieuwe aanplant.
In mijn eigen kleine tuintje heb ik een nieuw groen plekje gecreëerd. In het midden heb ik een betonbak omgetoverd tot minivijvertje. Vijversubstraat er in, twee zuurstofplantjes om het helder te maken, wat kiezels en schelpjes erbij en klaar was Kees.
Ik geniet elke dag als ik naar het plekje kijk. En wonderlijk hoe dieren, hoe klein het plekje ook, dit water weten te vinden. Poezen uit de buurt komen er drinken en kleine kikkertjes verschuilen zich al in het groen en in het water! Eén keer zag ik er zelfs een merel uitgebreid in badderen.
Als je geen tuinier bent en hebt gekozen voor onderhoudsvrij, dan is dit ook een hele leuke optie. Een paar tegels eruit en een bak met water erin. Zuurstofplantjes houden het helder en kinderen vinden het prachtig.