’t Was mei en de zon
scheen door mijn ramen.
Wellicht, dat daardoor
de lentekriebels kwamen!
Ik dacht aan vogels,
van die hele jonge.
En ook aan knoppen,
die weer opensprongen.
Ik zag mijzelf al lekker zitten
op ’t terras.
Terwijl ik in de zon
mijn ochtendkrantje las.
Geen mist of buien
die je soms zo plagen.
Nee, enkel maar:
Zonovergoten dagen!
Maar … een gemene prik
van die kleine mug,
bracht mij al snel
weer op aarde terug!
Maria Riksten-Brouwer