Door Frans Geubel
Op zaterdagmiddag 24 september was de prof. Wiersmastraat vanaf de Dirk Huizingastraat voor een groot gedeelte afgesloten voor alle verkeer. Het Leger des Heils had weer een Burendag georganiseerd, editie 2022. Het doel van de Burendag is om buurt- en wijkbewoners met elkaar in contact te brengen, door middel van een gevarieerd programma.
Zo was er een taartbak-wedstrijd, waarbij wijkbewoners in twee categorieën – volwassenen en kinderen – hun baktalent konden delen met andere wijkbewoners. Want het grappige was dat de taarten, die uiterlijk om 12 uur afgegeven dienden te worden, al vroeg in de middag, die om 13 uur begonnen was, werden aangesneden en geserveerd aan de bezoekers, nog ver vóór de prijsuitreiking. De twee prijzen in de categorie kinderen gingen naar broer en zus Matthias & Michelle, die samen een taart hadden gebakken, en naar Noa.
Ik maakte kennis met Wiete, die net aan een stage bij het Leger des Heils was begonnen. Zij had een roodgeverfde houten schilderijlijst bij zich en benaderde iedereen met de vraag of ze een portretfoto mocht maken, waarbij de geportretteerden de lijst zelf vasthielden, op verzoek zelfs een beetje scheef.
Omdat Wiete de foto maakte met haar smartphone, kon ze het resultaat direct naar de geportretteerde appen. Wat een leuk project! Ook ik liet me door haar zo op de foto zetten.
Ondertussen was de band HELLO HELLO begonnen zich op te stellen en ze waren zo’n beetje aan de soundcheck toe.
Ik liep wat rond en snuffelde bij enkele kledingrekken van de winkel voor tweede kans en vintage kleding. De kraampjes van de kinderrommelmarkt puilden uit van de vele heel verschillende artikelen, poppetjes, dino’s, speelgoed, het dwarrelde voor mijn ogen. De kinderen konden zich ook creatief uitleven, onder andere met kleurstiften op papier. Op een groot springkussen vermaakten ze zich uitstekend met hoge sprongen. Ik verbaasde me weer eens over hun uithoudingsvermogen; die tijd lag nu wel vér achter mij!
De prof. Wiersmastraat begon nu steeds meer te ruiken naar hamburgers en spiesjes met pindasaus, die gretig aftrek vonden. Overbodig om op te merken dat alles gratis was. Ik ontmoette enkele bekenden voor een praatje en later nog weer andere bekenden, allen Oosterparkers en niet uit de directe omgeving, maar uit de Paradijsvogelstraat en de Oliemuldersweg.
Een tot een soort kapelletje omgebouwde partytent trok mijn aandacht. Een tekst aan de buitenkant: ‘Gratis gebed’ en binnenin: ‘Gebed nodig? Wij bidden graag voor u!’ Drie vrouwen, Dilcia, Libelina en Diny heetten mij hartelijk welkom, doch drongen zich niet op. Ik mocht een kaartje trekken, en daarop las ik een kort tekstje (Psalm 86:10). Ik werd op de een of andere manier geraakt door deze vrouwen, die een soort eenvoudige puurheid uitstraalden. Het gaat prima met mij, ik had eigenlijk niets nodig, maar ik begreep de bedoeling van hun aanbod. Ik heb zelf bijvoorbeeld in mijn leven enkele keren heel erg diep in de put gezeten.
HELLO HELLO ging nu los! De band speelt een mengvorm van Ghanese ‘Highlife’, Afro-beat en Reggae, waarbij percussie, diverse soorten trommels dus, een grote rol spelen. Achter de drumkit ontwaarde ik George Amofa, mijn apotheker. Erg leuk, zo vlakbij zijn werkplek Apotheek Oosterpark! Enkele jonge vrouwen dansten enthousiast mee met de muziek.
Gitarist Jaap Stiggelbout (van Stiggelbout Slagwerk), een van de oprichters, vertelde me dat de band al 28 jaar bestaat, en talloze personeelswisselingen had doorstaan.
Ik werd nu op m’n schouder getikt door iemand van het Leger des Heils, die mij attendeerde op een optreden van het koor binnen in de kerk. Tot mijn verbazing was het niet alleen buiten druk, maar ook binnen! En het was daar minstens zo gezellig als buiten. Na het optreden van het koor dansten de leden enkele rondjes polonaise, waarbij hun plezier een lach op ieders gezicht toverde.
De Burendag zou tot 18 uur duren, maar omdat het na vieren eventjes licht begon te regenen, en ik zo’n beetje alles had beleefd, besloot ik op te stappen, en nam een positief mensbeeld mee naar huis!
Thuisgekomen ging ik aan de slag om een kort overzichtje te maken van het Leger des Heils in Groningen.
Het Officiersechtpaar Peter en Corinne de Vreeze vormt als voorgangers sinds augustus 2018 het kloppend hart van het Leger des Heils, Korps Groningen, dat gevestigd is in de Oosterparkwijk. Het kerkgebouw in de Dirk Huizingastraat, waar Peter en Corinne ook wonen, is een laagdrempelige plek voor mensen uit de wijk. Maar natuurlijk ook voor iedereen die weet dat je er terecht kunt voor van alles en nog wat, voor een kopje koffie, eten en kleding bijvoorbeeld, maar ook om je hart te luchten. Op de zondagochtend is er een samenkomst waarbij iedereen welkom is.
Hiernaast is er in de Irislaan Bij Bosshardt, met Femke Penninga als coördinator. Dit is een buurthuiskamer van en door de wijk. Een plek waar iedereen, ook van buiten de wijk, welkom is en waar je je thuis voelt. Je ontmoet elkaar, hoort erbij en je wordt gezien. En ook hier een kopje koffie, eten en kleding.
En tenslotte bevindt zich in de Kostersgang (achter de Steentilstraat) de Dagopvang. Deze is vrij toegankelijk voor iedereen die dak- of thuisloos is. Men kan er eten, drinken, douchen, scheren, kleding laten wassen en zijn haar laten knippen. Een verpleegkundige van de GGD houdt wekelijks spreekuur.
Al deze drie locaties worden ondersteund door vele trouwe, en vaak jarenlange vrijwilligers!
‘Het Leger des Heils gelooft in kansen. In tweede kansen. In derde kansen. En in alle kansen daarna. Elk mens doet ertoe. Niemand uitgezonderd. Elk leven is het waard om geleefd te worden’.
Dit zijn serieuze en waardevolle woorden, vind ik.
En de uitspraak die ik weleens hoor: ‘Het Leger des Heils is het afvoerputje van de samenleving’ bevestigt bovenstaande woorden, hoe wrang en tegelijkertijd positief dit ook is. Alles bij elkaar verdient het Leger des Heils ons aller respect!
