Een aantal weet dat ik “Glas in lood” maken als hobby heb.
De aanleiding van het werk hiernaast is een pasteltekening die ik 10 jaar geleden heb gemaakt. De bedoeling, toen al, was dat ik het in glas in lood zou willen hebben. Niet wetend dat ik het dus 10 jaar later zelf zou maken.
Al werkend komt dan een visie boven water drijven. Namelijk dat in diverse, zo niet bijna alle, religieuze en spirituele richtingen iets van een hogere macht is. Men mag dat al naar gelang de eigen visie en richting invullen. Een rode draad in mijn leven en denken is ook dat er voor iedereen, wat de eigen achtergrond is, een plekje moet zijn voor begrip en verdraagzaamheid. Een luisterend oor, een open hart. En mochten dan alle deuren dicht zijn, dan toch… Zal er een raampje open staan naar die hogere macht. In de geschiedenis wordt veel gesproken over slavernij, onderdrukking en elkaar het licht niet in de ogen gunnen. Gedachte dat de een de ander MOET dienen is van alle tijden. Ook (helaas) nu nog. Hier komt Boni the Musical om de hoek kijken. Vanuit de Wijkspotters mag ik regelmatig naar de Stadsschouwburg. Een van de voorstellingen is dan ook deze musical. Op indrukwekkende wijze werd de slavernij van de Surinaamse bevolking door de
Nederlanders op het toneel neergezet. Hoe verzetsstrijders voor de eigen bevolking opkwamen en uiteindelijk ook werden neergesabeld. Pas jaren later werden zij bevrijd van het Nederlandse juk.
