We hebben een hele serie smileys in de Oosterpark-wijk liggen, de meesten rondom een boom. Ze liggen overigens ook in het Noorderplantsoen, maar de maker woont in de wijk en heeft er hier zoveel gelegd dat je er wel om (glim)lachen moet!
Het begon als een cirkel van bladeren om een boom, ergens in november toen de herfstbladeren er wat verloren en fatalistisch uitzagen. Van de cirkel is het een smiley worden, gemaakt van de bladeren die er liggen en bij elkaar geharkt kunnen worden. Of die ergens anders verzameld zijn, want niet overal ligt er genoeg. De bladblazers van de gemeente ruimen ze op, daar zijn in het begin ook wel wat smileys mee verloren gegaan. Honden lopen ze ondersteboven en ook de kraaien krabbelen er in rond op zoek naar eetbare beestjes. Als het nodig is wordt een smiley wat bijgeharkt of aangevuld.
De smileys zijn een symbool voor verbondenheid met de natuur. Symbiose vooral.
De maker beleeft het meeste plezier ervan als er mensen langs lopen terwijl de smiley gemaakt wordt. Ze kijken anders nadat ze het gezien hebben. Ze praten anders. Ze komen op andere gedachten en dat gun je iedereen. Sommigen bedanken hem zelfs. Met een andere tred of pas en met een andere gezichtsuitdrukking lopen ze dan van de smiley vandaan. Prachtig.
Maar meestal is het maken van de smiley onzichtbaar. Dan is ie er ineens. Als je ’s ochtends uit je raam kijkt, ligt ie er. Of als je langs een plek fietst waar gister niks lag en nu wel eentje.
Het maken van een smiley is een half uurtje werk, wat meer als de bladeren niet voor het oprapen liggen. Als je zelf zin hebt: ze namaken mag sowieso. Iets anders maken met een heel andere vorm of kunstzinnigheid is absoluut een goed idee.
Maker Martijn heeft afsluitend een boodschap voor de wijk: communiceren en samenwerken. Met een glimlach. De wijk doet dat al goed. Hou vol.
Foto(s): Omarm de Glimlach | Richard Brouwer.