Wanneer een kind in het Beatrix Kinderziekenhuis in het UMCG is opgenomen, en de ouders wonen ver weg, dan bestaat voor hen de mogelijkheid te overnachten in het Ronald McDonald Huis aan het Kooykerplein. Zo hoeven ze niet steeds heen en weer te reizen. En verblijven ze ook ’s nachts in de buurt van hun kind. Er wordt dankbaar gebruik gemaakt van dit aanbod. De bezettingsgraad van het huis is hoog. Daarom valt het toe te juichen dat er onlangs vier gastenkamers aan het bestand zijn toegevoegd. Maar dat is niet het enige nieuws dat er te melden valt. Onlangs is er een looproute aangelegd tussen de ingang van het UMCG en het pand aan het Kooykerplein. Om de zoveel meter geeft een tegel in het trottoir aan hoe iemand moet lopen. Dankzij deze bewegwijzering wordt voorkomen dat iemand die niet bekend is in de stad, moet zoeken.
Op 11 september is deze route feestelijk geopend met een lawaaioptocht, onder leiding van Arno van der Heyden, cabaretier en ambassadeur van het Ronald McDonald Huis.
Tegels
Rond half twee verzamelde iedereen zich bij de ingang van het UMCG. Daar was aan het begin van de route een lint gespannen dat, nadat Arno op zijn scheepstoeter had geblazen om de aanwezigen tot stilte te manen, plechtig werd doorgeknipt door Youayria – kinderburgemeester van Groningen – en Amy – de loco-kinderburgemeester. Daarmee was de route in gebruik genomen. Maar dat was nog maar de start van de hele ceremonie. Het gezelschap liep nu naar het Kooykerplein, waarbij onderweg, steen voor steen van zijn hoesje werd ontdaan, zestien in totaal.
De eerste steen werd onthuld door de driejarige Levi, de tweede door de cliniclowns Joep en Polleke en de derde door seniorbuurtbeheerder Freddy die met een collega de tegels heeft gelegd (“en we hebben dat met heel veel plezier gedaan”). Aan de leerlingen van groep 7 van de Haydnschool viel de eer te beurt de overige dertien te onthullen. Fluitend, toeterend en bellend liepen de kinderen langs de Petrus Campersingel en over het Kooykerplein. Onderweg werd er gezongen, eerst het aloude ‘de wielewaal’(“Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal”), daarna marcheerden de leerlingen op het al even onsterfelijke “Ik heb een potje met vet op de tafel gezet”. Arno gaf steeds met een scherp fluitsignaal aan wanneer de groep een steen naderde die in gebruik genomen moest worden. Zo bereikte het gezelschap het Ronald McDonald Huis waar de laatste steen op onthulling wachtte.
Poffertjes
Daarmee was het officiële gedeelte van de opening van de route ten einde. Maar het feest was nu nog niet afgelopen. Op het dakterras van het Ronald McDonald Huis werden alle kinderen getrakteerd op poffertjes en limonade. De poffertjes werden ter plaatse door twee koks bereid. Het was de smakelijke afsluiting van een vrolijke en kleurrijke middag.