De Oosterpark bestaat 100 jaar. Daarom kan iedereen in de
Oosterpark rond kerst genieten van de voorstelling “Ons kent Ons”. Een
theaterwandeling langs drie locaties in de wijk en gebaseerd op
ervaringsverhalen van Oosterparkers. Aan de voorstelling werken meer dan
vijfentwintig Oosterparkers mee als speler, figurant of muzikant. Nel Helder is
één van hen. Zij speelt een rol in de voorstelling en er vindt een scène plaats
in haar huis.
Nel woont twaalf jaar in de Oosterpark. Ze kent de wijk
goed: “Mijn opa en oma woonden vroeger in de Gerbrand Bakkerstraat. Ik logeerde
en speelde er vaak”. Vorig jaar deed Nel mee aan de voorstelling over het
afscheid van het Treslinghuis. Ze reageerde op een flyer waarin stond dat er
spelers en muzikanten werden gezocht. “Ik heb eigenlijk altijd wel iets gedaan
met theater, zelfs al toen ik nog op school zat.” Nu werd ze benaderd voor deze
voorstelling en ze twijfelde geen seconde. “Ik vind het zo leuk om te doen”.
Nel speelt in het stuk de ‘blaffende’ buurvrouw. “Ik heb
niet veel tekst en moet af en toe iets asociaals roepen”. Ze vindt het erg
interessant om te spelen. “Alles wat deze buurvrouw uitkraamt past in niets bij
mij”, zegt ze lachend. Een voorkeur voor een rol had ze niet. “De regisseur
ziet wel welke rol het beste bij mij past”.
Ze ziet het hele leven als een heel serieus theater. ”Ik
houd van voordragen en het geven van lezingen over astrologie. Ik speel geen
toneel in mijn leven. Ik kan me in alles en iedereen verplaatsen. Zelfs in
deze, van het padje af, buurvrouw.”
Het stuk vindt ze mooi. “Het is een mengsel van meerdere
thema’s en geschikt voor alle leeftijden”. Dat er een koppeling is gelegd met
vroeger vindt ze heel belangrijk. ”Bij ieder mens die je ontmoet wil je ook de
geschiedenis weten zodat je de ander leert kennen. Waar komt iemand vandaan en
wat is belangrijk in iemands leven? Dat is bijvoorbeeld een thema dat is uitgewerkt
in het verhaal van de voorstelling.” Ze herkent de Oosterparkwijk in het stuk.
“Iedereen die hier woont is een Oosterparker, jong en oud en mensen uit
verschillende culturen. Dat zit ook in de voorstelling.”
In haar huis vindt, zoals gezegd, een scène uit de
voorstelling plaats: “Het is klein maar ik heb hier vroeger wel eens 20 mensen
te slapen gehad dus er kan veel”. De scène waar ze zelf in speelt is niet in
haar huis.
Ze nodigt iedereen van harte uit om te komen. “Iets met
elkaar doen en beleven in je eigen omgeving, hoe mooi is dat. Dat geeft veel
energie. Het is geen hoogdravend theater waar niemand wat van begrijpt. Het is
bedoeld voor iedereen!”