Hopelijk breken er tijden aan dat wanneer er drie keer wordt geniesd, iemand vanaf anderhalve meter weer vrolijk roept ‘morgen mooi weer!’
Geen afstand vanuit angst, maar vanuit respect. Respect voor de eigen ruimte en die van een ander. Gaan we naar een mooiere wereld?
Laten we bij onszelf beginnen. In onze Oosterpark. Voor mijn gevoel doen we hier met z’n allen goed ons best om het leefbaar voor onszelf en elkaar te houden.
Hoe je het ook wendt of keert, zaken die grensoverschrijdend zijn, zoals milieuvervuiling en Corona, brengen ons uiteindelijk dichter bij elkaar. Jong, oud, arm of rijk, we krijgen er allemaal mee te maken. Het leven dwingt ons om het samen te doen. Want samen is de weg. Je hoeft heus geen dikke vriendjes met iedereen te zijn, maar we leven in een samenleving. Wat een prachtig woord eigenlijk.
De Oosterpark is altijd een mooie wijk geweest. Qua stijl, qua opbouw en qua mensen. Begonnen als een echte volksbuurt waarin mensen elkaar kenden, hielpen en uiteraard ruzie maakten. Niets menselijks is ons vreemd. Het was geen rijke buurt, althans niet als het ging om geld.
De laatste jaren is de welvaart in onze wijk behoorlijk omhoog geschoten. Dit was ook de bedoeling. Onze prachtige, groene wijk werd ook aangeprezen aan een ander type mens dat zich een aardig koophuis kon veroorloven. We hebben nu van alles wat. Mensen die leven van de bijstand, tweeverdieners en alles daar tussenin.
De Oosterpark is in relatief korte tijd een gewilde wijk geworden voor mensen van verschillende pluimage.
Zoals Annie Tak onlangs vertelde dat vroeger de Petrus Campersingel de mooie, statige façade van het volkse Oosterpark was, vraag ik me af of we niet uit moeten kijken weer zoiets te creëren. De Oosterpark wordt niet meer gezien als achterstandswijk, maar is dat in alle lagen zo?
Laten we elkaar goed blijven zien, al is het op een afstandje. Verborgen armoede heet niet voor niets zo. Een mengeling van schaamte en trots maakt dat mensen ook hun eigen façades optrekken.
Ik ben ervoor om bepaalde ‘volkse elementen’ hoog te houden. Maak een praatje met elkaar of groet en deel je mooie lach.