Zondag 28 november, een regenachtige dag. Met mijn zoon en een vriendje zijn we naar de Ossenmarkt getogen.
Daar aangekomen verzamelen er zich langzaam maar zeker steeds meer kleurrijke mensen. Niet alleen de mensen, maar ook de voertuigen zijn uitzonderlijk… Een grote woonwagen getrokken door een tractor, een oude, bijzondere ambulance, bak-brommers met tenten erop en een grote bus met een balkonnetje met gedroogde planten en bloemen. Die laatste is van een vriendin die me heeft uitgenodigd.
Vandaag is het de beurt aan Groningen om te laten weten dat er een aantal groepen zijn die het niet eens zijn met het huidige woonbeleid.
Mijn zoon en vriendje mogen meerijden in de bus met balkonnetje en ik loop er snel achteraan met plu.
Na een bakbrommer met pech aangeduwd te hebben bereik ik rond een uur of twee de Vismarkt waar een handjevol mensen staat.
Het weer werkt niet echt mee, maar toch komen er steeds meer mensen. Studenten, anti-kapitalisten, mensen met aardbevings-schade, Partij voor de Dieren en…
Wat heeft dit nou eigenlijk met de Oosterparkwijk te maken vraag je je misschien af? Nou, dat zit zo, die kleurrijke groep mensen waarmee ik meeliep zijn de Betonbossers.
Het Betonbos ligt aan de rand van de Oosterparkwijk. Over het Damsterdiep, langs het kanaal. Het is een soort vrijstaatje, een deel van onze wijk dat misschien niet heel veel mensen kennen. Het is er echter al een jaar of veertien.
Een stukje groen met een twintigtal mensen die op eigen wijze een leven hebben opgebouwd. Eenvoudig, creatief en dichtbij de natuur. Levend in woonwagens, bussen, tenten en creatieve bouwsels.
Het zit er al een tijdje aan te komen dat ze er weg moeten. De onderhandelingen zijn al lange tijd bezig. Komt er weer een nieuwe plek voor ze? En is dat een plek waar zij zich prettig en vrij kunnen voelen? Wordt er rekening gehouden met hun wensen of worden ze ergens weggemoffeld?
Vandaag laten ze hun stem horen. Laten ze horen wie ze zijn en wat zij een samenleving te bieden hebben.
Plekken als het Betonbos bruisen van het leven en zijn inspirerend. Het zijn creatieve broedplaatsen.
Voor mij zijn plekken als deze nodig, zeker in een stad. Ze waarborgen groen, zorgen voor levendigheid en laten simpelweg zien hoe je ook op een andere manier samen kan leven.
Plekken als deze zijn als longen, je kunt er vrij ademen, experimenteren, andere kanten van jezelf ontdekken, zonder veroordeeld te worden.
Nieuwsgierig geworden? Ga eens een kijkje nemen en laat je inspireren!
De buren er omheen hebben de waarde van het bos gezien, dat is in ieder geval wat is bereikt. De mensen zullen er binnen afzienbare tijd weg moeten zijn, maar voor het bos wordt nog gestreden. Ik hoop dat dat in ieder geval mag blijven bestaan!